پیام: چنه داغون می دل و چنه سرده این روزا این روزا خیلی عجیبه طرز فکر ادما هرکجه نامردی دووشه اننه پا به پا پس قضاوت نکنین از ظاهر این ادما هرکی از ظاهر ارومه باخته ورگه درون مرد ونه شه روزی ره بکشه از شیر دهون اخره این خط فقر رسنه به مرز جنون اشمه این روزگاره لرزنه مه چارستون پس دیگ حسی نمونه فکر شه فردا نیمه گوم بکنه ارزو ره شخ نکن پیدا نیمه انده سنگینه می سایه هیچ موقع تنها نیمه خودکشی با قرص هاکنم مال این حرفا نیمه اینجه ک گت بیمه من تیشه به ریشه زننه هر کی از پشت خنجری از ترس سایه زننه هرکی شه قاضی بونه راحت قضاوت کننه اینجه بر سر رفاقت هم تجارت کننه اینجه از تیزی نخردی از تله خینی برار اینجه تا زانو ونه خم بووشی دست روزگار در میون جمع دوست دشمن زیاده بیشمار اینجه تا تاوون ندایی مرد نوونی توو برار اینجه از تیزی شمشیر چاقو برنده تره هرکی خط و خال داره شی محله سری گت تره اینجه یه کیجا پلنگی کنه عشقی ماه تره اینجه جنگه بی حسابه همه‌ی تفنگ پره اشکمه مرز جنون ره رد وومبه از ادما بغضی مه سینه دره ک در نینه منی صدا خیلی حرفا اشنومه از این نگاه ادما صد گله رعیت نوونه تاج سر پادشاه اشمه شه دور و ور ره ادم خاکی کوئه فقر و فحشا هم زیاده پس کوئه پاکی کوئه تلخی مستی حرامه مکتب رازی کوئه تا بخرم مست مست مجرم منم قاضی کوئه این روزا دووم بیاردن کار هر شیری نیه احترام و معرفت هم سهم هیچ پیری نیه حرفایی ک زمبه من از روو شکم سیری نیه هیچ سگی از روو وفا استبل زنجیری نیه اتا موقع ‌وینی ک این ماهیه شی خده دار زنده ته فک نکن ک ماهی بیتی